Tomasz Adamek

Tomasz Adamek (ur. 1 grudnia 1976 r. w Żywcu)
Boksem zainteresował się w czwartej klasie szkoły podstawowej. W wieku dwunastu lat rozpoczął treningi w sekcji bokserskiej klubu Góral Żywiec. Pierwszymi jego trenerami byli Stefan Gawron i Stanisław Orlicki, którzy wychowali m.in. takich bokserów jak Wiesław Małyszko (olimpijczyk z Barcelony) czy bracia Mizia.

W 1993 roku Adamek przeszedł do GKS Jastrzębie, gdzie trenował pod okiem Kazimierza Rochalskiego. Później trafił do Concordii Knurów, szkolony przez Zbigniewa Kickę (pierwszego polskiego medalistę mistrzostw świata, zdobywcę brązu w 1974 r. w Hawanie w wadze półśredniej).

Po osiągnięciu pierwszych sukcesów na ringu został powołany do kadry, gdzie indywidualne treningi prowadził z nim Janusz Gortat (dwukrotny medalista olimpijski w wadze półciężkiej).

Pierwszy tytuł mistrza Polski seniorów Adamek zdobył w 1995 roku – w wadze średniej, mając niespełna 19 lat. W 1996 wywalczył ponownie mistrzostwo Polski w wadze średniej, a w 1997 wicemistrzostwo w wadze półciężkiej.

W 1997 roku uczestniczył w mistrzostwach świata w Budapeszcie.

W 1998 roku jako jedyny z Polaków stanął na podium mistrzostw Europy w Mińsku, zdobywając brązowy medal – w wadze półciężkiej. W półfinale turnieju przegrał z Rosjaninem Aleksandrem Lebziakiem (mistrzem świata z 1997 i mistrzem olimpijskim z 2000), późniejszym szkoleniowcem "Sbornej".

W sumie w boksie amatorskim Adamek stoczył 120 walk, z tego 108 wygrywając

W 1999 roku zrezygnował z przygotowań do Olimpiady w Sydney i zdecydował o przejściu na zawodowstwo. Podpisał profesjonalny kontrakt z grupą Andrzeja Gmitruka – Boxing Europe, a jego pierwszym promotorem został Brytyjczyk cypryjskiego pochodzenia – Panos Eliades, prowadzący wcześniej m.in. Lennoxa Lewisa.

Pierwsze swoje zawodowe walki stoczył w Anglii w 1999 roku, kolejno w Manchesterze i Londynie[3]. W debiucie rywalem Polaka był reprezentant Republiki Południowej Afryki – Israel Khumalo. Adamek wygrał pewnie, przez nokaut w pierwszej rundzie.

Pierwszym trudnym przeciwnikiem okazał się Sycylijczyk z belgijskim paszportem – Rudi Lupo, z którym Polak rozegrał zwycięski pojedynek w 2001 roku o tytuł interkontynentalny mało znanej organizacji IBC. Była to pierwsza potyczka, której nie udało się zakończyć przed czasem (wcześniejszych dziesięciu rywali zostało znokautowanych).

W 2002 roku promotorem Adamka został Norweg Steffen Tangstad (szef firmy Modern Sports And Events, były mistrz Europy zawodowców wagi ciężkiej).

18 października 2002 roku Adamek wywalczył w Kozienicach tytuł Międzynarodowego Mistrza Polski, pokonując na punkty pięściarza z USA Clarka Laverne.

4 października 2003 roku po zwycięstwie z Amerykaninem – Edem Daltonem (nokaut w drugiej rundzie), zdobył mistrzostwo interkontynentalne federacji IBF, a 17 kwietnia 2004 roku po zwycięstwie z Rosjaninem – Gabraiłem Gabraiłowem (nokaut w piątej rundzie), mistrzostwo interkontynentalne federacji WBO. Po walce trener i menedżer Adamka, Andrzej Gmitruk skomentował: Tomek był znakomicie przygotowany i zdecydowanie pokonał rywala. Rosyjski pięściarz był trzykrotnie liczony: w pierwszej, trzeciej i piątej rundzie.

We wrześniu 2004 r. Adamek podpisał kontrakt z promotorem Donem Kingiem, wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Rozpoczął treningi w chicagowskim Windy City Gym u boku Gołoty, pod okiem jego trenera Sama Colonny.

Dwa miesiące później – w listopadzie 2004 roku – Adamek dostał propozycję walki o wakujący pas mistrzowski federacji WBC po Antonio Tarverze (Tarver został pozbawiony pasa mistrza świata, gdyż zamiast obowiązkowej obrony z pierwszym pretendentem federacji WBC – Paulem Briggsem, wybrał walkę z Glenem Johnsonem – mistrzem federacji IBF).

21 maja 2005 roku Adamek przystąpił do walki z Australijczykiem Paulem Briggsem o pas mistrza świata WBC. Wchodzącego do hali United Center w Chicago Polaka przywitało ponad 20 tys. osób oraz setki biało-czerwonych flag (po raz pierwszy przy dźwiękach utworu Funky Polaka – "Pamiętaj" [Nie zapomnij skąd tutaj przybyłeś, nie zapomnij gdzie się urodziłeś...]). Po 12 rundach walki, stosunkiem głosów dwa do remisu, sędziowie uznali za zwycięzcę polskiego pięściarza. Tym samym Adamek jako pierwszy Polak w historii wywalczył mistrzostwo świata federacji WBC (World Boxing Council) w kategorii półciężkiej. Zwycięstwo przypłacił ponownym złamaniem nosa. Adamek przystąpił do potyczki z niezaleczonym pękniętym nosem (cztery tygodnie przed walką złamał go na sparingu, przez co w znacznym stopniu zakłócony został tok przygotowań). W drugiej rundzie Briggs złamał nos Polakowi ponownie, jednak ten zdołał mimo tego wygrać walkę.

11 grudnia 2008 w hali Prudential Center w Newark w stanie New Jersey Adamek pokonał Steve'a Cunninghama w walce o tytuł mistrza świata IBF w wadze juniorciężkiej. Cunningham trzy razy lądował na deskach (w drugiej, czwartej i ósmej rundzie), lecz za każdym razem się podnosił i po wyliczeniu przez sędziego kontynuował walkę. Pojedynek trwał na pełnym dystansie rund. Sędziowie punktowali: 112-114, 116-110, 115-112 na korzyść Polaka.

Przełomowa była czwarta runda. Cunningham zadał w niej 21 ciosów z rzędu, ale Adamek przezwyciężył kryzys i znów posadził przeciwnika z Filadelfii na deskach. Do gongu brakowało wówczas 15,8 s.

Była to druga porażka w karierze Cunninghama. W 2006 roku jego pogromcą był inny Polak – Krzysztof Włodarczyk.

18 października 2009 roku Adamek oficjalnie zrzekł się mistrzowskiego tytułu IBF, aby przejść do wyższej kategorii wagowej i walczyć przeciwko Andrzejowi Gołocie o interkontynentalny pas IBF w wadze ciężkiej. 24 października w Łodzi Adamek pokonał rywala przez techniczny nokaut w 5. rundzie (wcześniej Gołota był dwukrotnie liczony).

24 kwietnia 2010 roku w Ontario zmierzył się z Chrisem Arreolą. Odniósł zwycięstwo stosunkiem dwa do remisu (114:114, 117:111, 115:113), górując nad rywalem wyszkoleniem technicznym, dynamiką i szybkością. Obronił przy tym pas IBF International i zdobył pas mistrza NABO. Była to pierwsza walka Adamka, w której prowadzili go Roger Bloodworth i Ronnie Shields, zastępujący Andrzeja Gmitruka, który z powodów zdrowotnych musiał zrezygnować z prowadzenia polskiego boksera. Dzięki tej walce, 25 kwietnia Adamek został sklasyfikowany przez fachowy serwis BoxRec na miejscu 4. (za Wołodymyrem i Witalijem Kliczką oraz Davidem Haye'em), a przez magazyn The Ring na 5. (za braćmi Kliczkami, Haye'em i Aleksandrem Powietkinem) w wadze ciężkiej na świecie.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez golden dnia Wto 21:05, 03 Sie 2010, w całości zmieniany 5 razy

Słabsza postawa Davida Tuy w ostatnim występie oraz zawirowania wokół osoby Aleksandra Powietkina spowodowały, że w sierpniowym zestawieniu federacji WBO Tomasz Adamek (41-1, 27 KO) awansował na pierwsze miejsce w rankingu wagi ciężkiej. Tua spadł z pierwszej pozycji na drugą, a Powietkin z drugiej na trzecią. "Górala" czeka dokładnie za tydzień pojedynek z dwumetrowym Michaelem Grantem (46-3, 34 KO) i jeżeli wygra, być może zostanie ogłoszony przez WBO oficjalnym pretendentem do mistrzowskiego tytułu należącego do Wladimira Kliczki (54-3, 48 KO).

W kategorii cruiser czternasty jest Paweł Kołodziej (26-0, 15 KO), a szósty w dywizji półciężkiej Aleksy Kuziemski (19-1, 4 KO). W kategorii junior średniej czternasta pozycja przypadła w udziale mieszkającemu za oceanem Pawłowi Wolakowi (27-1, 17 KO), a w półśredniej mamy aż dwóch swoich przedstawicieli - Krzysztof Bienias (40-4, 16 KO) jest jedenasty, a przygotowujący się do pojedynku o mistrzostwo świata organizacji IBF Rafał Jackiewicz (36-8-1, 18 KO) czwarty.

Nie licząc Tomka Adamka, najwyżej z Polaków w WBO stoją akcje walczącego w wadze lekkiej Macieja Zegana (42-5-1, 21 KO). Wrocławianin awansował o kolejne oczko w górę i jest już trzeci, tylko za plecami Vicente Escobedo oraz Anthony'ego Petersona.

Post został pochwalony 0 razy